هر مسئولی که فرزندش در خارج است، استعفا بدهد

دقوانین عادی برای زمان جنگ، پاسخگو نیست. شرایط جنگی قوانین خاص خود را می طلبد. گاهی در شرایط جنگی امور مباح، ممنوع است. کلام حکیمانه ای است که حسنات الابرار، سیئات المقربین؛ شاید اموری که برای برخی از مردم خوب باشد برای افرادی با مرتبه ای بالاتر قبیح شمرده شود. عموم مردم وقتی برچسب مسئول نظام جمهوری اسلامی روی آنها نخورده ممکن است فرزندانشان را رهسپار خارج از کشور کنند اما مسئول کشور آن هم در شرایطی که مردم در ابتدائیات زندگی خود مانده اند حق ندارد ارز مملکت را برای عزیزدردانه اش بفرستد و با روح و روان مردم بازی کند. اگر نگران آینده فرزندش است، از مسئولیت کناره بگیرد و تمام و کمال به آینده سازی برای فرزندش بپردازد اما حق ندارد با عنوان مسئول نظام، تیشه به ریشه نظام بزند و مردم را نسبت به اصل نظام بدبین کند. بدیهی است این امر، جناحی و حزبی نیست، لشکری و کشوری نیست؛ هر کس در هر لباس و پست و منصب بخواهد خارج بزند باید از صف خارج شود، چون این خارج زدن ها هماهنگی و وحدت را به هم می ریزد.