واجارگاه، مزرعه سبز چای در گیلان

این شهر کوچک دارای باغ‌های بسیار چای و مرکبات است. ارتفاعات شهر واجارگاه بخصوص جاده‌ی کوهپایه‌ای مسیر بزکویه (سبزکویه) بسیار زیبا و چشم نواز است و به همین دلیل است که این منطقه، عنوان بهشت ایران را دارد که البته در تعطیلات نوروزی هم مقصد بسیار مناسبی برای گردش محسوب می‌شود. اما چرا نام این منطقه واجارگاه است؟ همراهمان باشید تا به این موضوع پی ببریم.

واجارگاه در گذشته روستایی از توابع سیاهکل و دیلمان بوده است و امروزه از توابع اتاق ورلنگرود، بالاتر از روستای لیل و روستای خرما با جمعیتی بالغ بر ۱۰ الی ۲۰ خانوار است که در درون جنگل‌های سرسبز این خطه زندگی می‌کنند. شغل آنها دامداری بوده و از این طریق امرار معاش می‌کنند.

پس از مدتی چند خانواده از آنها کمی پایین‌تر از محل اولیه خود به منظور کار کشاورزی سکنی گزیدند و واجارگاه به دو بخش جور واجارگاه (بالا واجارگاه) و جیر واجارگاه (پایین واجارگاه) تقسیم شد که ساکنان جور واجارگاه دامداری، و ساکنان جیر واجارگاه به کشاورزی مشغول بودند. درباره‌ی معنی کلمه واجارگاه و منشأ آن نقل قول‌های زیادی شده است. «وا» یعنی دوباره از هم جدا شدن و باز کردن و «جار» یعنی دوباره گویا کردن موضوع و آواز خواندن، تکرار کردن و «گاه» یعنی وقت، مکان؛ که در مجموع می‌شود بازگو کردن صدا در مکانی و می توان گفت واجارگاه یعنی بازتاب صدا و بازتاب صدا به منشأ اولیه. البته هنوز هم درباره‌ی معنی و مفهوم واجارگاه نظرات بسیار زیادی وجود دارد.

مردم منطقه واجارگاه به مانند مردمان شهرها و نواحی اطراف خود از دو قوم و زبان که وجوه مشترک بسیاری با همدیگر دارند، تشکیل شده‌اند و طی قرون متمادی اصالت و هویت خود را همچنان حفظ کرده‌اند. ساکنان قسمت جنوبی منطقه‌، جواهردشت و اشکورات گالش‌اند؛ برخی از این مردم به مرور زمان به قسمت پایین دست نقل مکان کرده و در شهرهای رحیم آباد، کلاچای، رودسر، لنگرود، واجارگاه و حتی قزوین ساکن شده‌اند.

بد نیست بدانید این منطقه در بهار، بسیار دیدنی‌ست و بدون شک حال خوشی را که به شما منتقل می‌کند تا مدت‌ها با شما خواهد ماند.