طرح رتبه بندی فرهنگیان‏

البته در دولت مردی که می خواست همه کار ‏ها را یک تنه انجام دهد، این طرح مثل مراسم عروسی که مراتبی دارد، همه ساله با آداب و اصول خاصی، رو نمایی و حلوا حلوا می شد؛ مصاحبه ها و ‏گزارش های مختلفی راجع به آن پخش و منتشر می شد، بار روانی طرح منجر به افزایش قیمت برخی کالاها می شد، فرم های رتبه بندی در طرح ‏ها و رنگ بندی مختلف طراحی و در سایت های دولتی و غیر دولتی به نمایش گذاشته می شدند؛ کلی ساز و دهل از کشور دوست و برادر چین وارد می شد و ‏دادار دودور طرح اجرا نشده گوش فلک را کر می کرد، دست آخر یک نفر از اطاق ‏حسابداری وزرات خانه بیرون می آمد و به وزیر می گفت: «داداش داری اشتباه می زنی… بودجه ای برای اجرای این ‏طرح نداریم و فعلاً دست و بال مان خالی است!» وزیر وقت هم لبخندی می زد و پوشه طرح رتبه بندی را داخل کشو می گذاشت تا افتخار اجرای ‏این طرح سوفسطایی و فلک فرسا به وزیر بعدی برسد! ‏

البته باز هم گلی به گوشه جمال بطحایی وزیر فعلی آموزش و پرورش که فقط در یک جمله افاضه فرمودند در بودجه سال 97 ‏اعتباری برای اجرای طرح رتبه‌بندی معلمان تخصیص نیافته است؛ با این وجود امیدواریم با مدیریت منابعی که انجام خواهیم داد، بخشی از این ‏طرح را مهر 97 اجرا کنیم‎.‎ ما هم که در طول این سال ها به ادبیات خاص مسئولان اشراف کامل پیدا کرده ایم و به قولی از تو به یک اشاره ما هم همه یوسین بولت(!) فلذا نیک در می یابیم که این جملات وزیر به زبان ساده تر یعنی فعلاً کسی کیسه ای برای اجرای طرح رتبه بندی ندوزد. در واقع طرحی که قرار است با مدیریت منابع، وصله پینه و بودجه آن فراهم شود، همان بهتر که رونمایی نشود!

البته نه اینکه خدای ناکرده اصلاً بودجه نباشد. بودجه هست ولی کم است و فقط حقوق و پاداش های میلیاردی برخی مدیران را کفاف می دهد. در ‏جریان هستید که همین چند روز قبل 14 مدیر دولتی پس از دریافت پاداش ۸۰۰ میلیونی دوباره به سر کار برگشتند. البته ‏از حق نگذریم مدیری که به حقوق و پاداش نجومی عادت کرده و حق عضويت در هيآت مديره‌ها، حق المشاوره، حق اوقات فراغت فرزندان، حق ماموریت، حق امضاهای طلایی، وام سفر، وام تعمیر منزل، تجهیز منزل، تزئین منزل، کارانه، یارانه، پاداش های آنچنانی، پورسانت های اینچنانی و … گرفته که نمی تواند مثل من معلم در آژانس، بنگاه معاملات ملکی، دارو خانه، سوپر مارکت، پمپ بنزین، زمین کشاورزی و … کار کند! در ‏ثانی همین که مدیری بعد از بازنشستگی باز هم قید زن و بچه و خانواده را می زند و فداکارانه ردای خدمت به تن می کند تا جامعه از را از تجارب ارزنده خود بهره مند سازد، جای دست مریزاد و خدا قوت دارد و کماکان پرچم شایسته سالاری بالا است! ‏ رویاهایتان نقره فام ….