وصف العیش، نصف العیش

بازتعریف، بازپیرایی و باززنده سازی امکانات موجود در شهرها نظیر پارک‌ها، سینماها، سالن‌های نمایش، ورزشگاه‌ها، فرودگاه‌ها، ایستگاه‌های راه آهن و اتوبوس، مساجد و کلیساها، معابر درون شهری، در کنار احداث سازه‌ها و اماکن مدرن اقامتی، تفریحی، آموزشی، دانشگاهی و …، روان سازی ترافیک شهری با تعریف و احداث معابر، پل‌ها و سازه‌های ترافیکی جدید، فراهم سازی زمینه توسعه کسب و کار ساکنان شهرها، برنامه ریزی در جهت استفاده بهینه از ظرفیت اجتماعی و اقتصادی جوامع شهری و … بخشی از فرایند توسعه محور در شهرهای خرد و کلان هستند که اساتید غربی حوزه شهرسازی در یادداشت‌ها و سمینارهای توسعه‌ای بدان‌ها اشاره می‌کنند. غافل از اینکه ولایت ما فارغ از تغییراتی با کالبد و ابعاد اقتصادی، آموزشی، اجتماعی، سیاسی، تفریحی، مدیریتی، زیست محیطی، ترافیکی و بدون نیاز به الگوبرداری از نظرات استخوان ترکانده فرنگی، خیلی پر گاز و توربوشارژ در مسیر توسعه قرار گرفته است تا جایی که گمانه زنی‌ها حاکی از آن است که شاید در چند ماه اخیر شهر از توسعه هم پیشی بگیرد. آن وقت مجبور هستیم برای رسیدن به خانه و کاشانه‌مان اسنب یا آژانس کرایه کنیم! قدرتی خدا روزی هم نیست که شاهد قدردانی از مسئولان بابت خدمت رسانی شایسته و بایسته بر روی بنرهای تبلیغاتی سطح شهر نباشیم و مردم هم باید با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، بابت اقدامات و خدماتی که اساساً جزو وظایف نهادهای حاکمیتی و خدمات رسان محسوب می‌شوند ذوق کنند و به مسئولان خدا قوت بگویند! حق هم همین است… بالاخره پیگیری این همه پروژه و طرح گل درشت و ماندگار، برگزاری نشست‌ها و جلسات متعدد، بازدیدهای سر زده و سر نزده، ارسال پیام‌های تبریک، حل حضوری و تلفنی مشکلات خلق الله، حضور پررنگ وزیر وزرا و مدیران کل کشوری در شهر و … خدا قوتی هم دارد.
به قول شاعر: کتاب فضـل تو را آب بحر کافی نیست/ که‌تر کنی سر انگشت و صفحه بشماری!
بیراه نرویم و یادمان باشد خانه خلاق، خانه فرهنگ 2، ترمینال، تله کابین، پارکینگ طبقاتی و غیر طبقاتی، تقاطع‌های غیر همسطح غربی و شرقی شهر، مجتمع رفاعی فرهنگیان، درمانگاه تأمین اجتماعی، استخر فرهنگیان و … تنها بخشی از پروژه‌هایی هستند که وعده احداث آنها شتاب توسعه شهری و به تبع آن نشاط اجتماعی را دوچندان کرده چه رسد به اینکه زبانم لال کلنگ زنی هم بشوند. حالا اینکه کی افتتاح می‌شوند یا اصلاً به بهره برداری می‌رسند یا نه، چندان مهم نیست. مهم نفس عمل است و از قدیم و ندیم هم گفته‌اند: وصف العیش، نصف العیش!باز جای شکرش باقی است که دوستان تخریب ساختمان‌های قدیمی و در حال ریزش را از دستاوردهای دولت فخیمه اعلام نمی‌کنند و مهم‌تر اینکه هنوز دود سفید از حمام مهتاب و خارکلا بلند می‌شود و این مکان‌های قدیمی و نوستالژیک به سرنوشت سینما قدس و مدرسه علوی دچار نشده‌اند!